We gaan de burger eens bevragen over het klimaat…

Op dinsdag 4 juni kondigt de overheid een heuse volksbevraging aan over het Nationaal Energie- en Klimaatplan (NEKP). Enthousiast surf ik de dag nadien naar www.nationaalenergieklimaatplan.be om mijn stem te laten horen, ik ben tenslotte een voorstander van meer referenda en volksraadplegingen. Maar het gevoel dat achterbleef na het invullen van dit verplicht nummertje was er een van grote teleurstelling. Was het dit dan, vroeg ik mij af. Maar ik was niet alleen met dit gevoel, ook collega’s van mij waren ontgoocheld en boos, en kritiek bleef niet uit. Zo schreef de Andere Kris Peeters iets over klimaatbewust op vakantie, www.dewereldmorgen.be publiceerde een opiniestuk van Students for Climate over dit debacle, en dan vergeet ik nog de vele boze mailtjes die de organisatoren van deze ‘raadpleging’ wellicht hebben ontvangen. Het stelde mij dus gerust dat ik niet de enige was met een onvoldaan gevoel, maar dit was slechts een magere troost. Ik besloot om hierover later iets op mijn blog te schrijven, dus vulde ik een tweede maal deze enquête in met het mailadres van mijn ouders :-).

Een aantal vraagjes uitgelicht

Ik ben een man geboren in 1976 en woonachtig in Overijse. Ik heb een universitair diploma, werk voltijds, … Oeps, ik heb mij vergist, ik ben geboren in 1986, geen probleem, ik zet dit wel even recht, maar merk op dat het te laat is, ik kan niet meer teruggaan!!!

Mobiliteit

Het eerste deel van de bevraging gaat over mobiliteit. De toon is direct gezet, de eerste inhoudelijke vraag gaat over fiscaliteit, het lijkt erop dat men het probleem van de CO2-uitstoot kan terugdringen door financiële tegemoetkomingen voor alles wat duurzamer is dan de vervuilende privéwagen. Men reduceert het probleem tot iets fiscaals zonder zich daarbij vragen te stellen. Bijkomende infrastructuur voor duurzame vervoersmodi is een tweede voorstel om o.a. de CO2-uitstoot van ons ondoordacht ‘mobiliteitsbeleid’ aan te pakken. Allemaal goed en wel maar de vraagstelling laat te wensen over, bijvoorbeeld de vraag over het mobiliteitsknooppunt.

De vraag luidt: ‘Indien zulke mobiliteitsknooppunten ontwikkeld zouden worden en aan uw verwachtingen zouden voldoen (…), in welke mate zou u er dan gebruik van maken voor woon-werkverkeer?’ Ik heb het geluk dat ik 2 dagen mag thuiswerken en de overige dagen ga ik met de fiets naar het werk. Ik kan dus al perfect op een duurzame manier naar en van mijn werk pendelen. Ik zal dus nooit gebruik maken van zo’n mobiliteitsknooppunt maar ik vind het wel een goed initiatief, wat moet ik antwoorden? Feit is dat mijn broer bijna in dezelfde situatie verkeert en we een verschillend antwoord hebben gegeven op die vraag… ben benieuwd welke conclusies ze uit deze vraag gaan trekken…

Volgende vraag: ‘Stel dat u in de toekomst een nieuw voertuig gaat aankopen: wat zou u kunnen overtuigen om een voertuig met minder CO2-uitstoot (…) aan te kopen in plaats van een voertuig met een benzine- of dieselmotor?’ Wat moet een persoon die niet van plan is om een auto te kopen hierop antwoorden? ‘Geen enkel van de voorgestelde elementen …’ aanvinken? Maar stel dat ze hier verkeerde conclusies uit trekken? Dus, ook al ben je niet van plan om een auto aan te schaffen (of je verkiest om een bakfiets te kopen ipv van een ‘ecologische wagen’) ben je genoodzaakt om hierop te antwoorden. Duidelijk een vraag voor petrolheads ingegeven door de auto- en olielobby!

Hernieuwbare energie en uw woning

Een tweede luik gaat over het opwekken van hernieuwbare energie en in welke mate u zelf bereid bent om uw woning energiezuiniger te maken. Vindt u bijvoorbeeld dat de verdere ontwikkeling van hernieuwbare energie een prioriteit moet zijn? Ik vraag mij af wie hierop ‘nee’ antwoordt. Eigenlijk schandalig dat de overheid deze vraag nog durft stellen! Onze politici leven duidelijk op een andere planeet! Hier ook is de tendens dat men alles gaat oplossen door fiscale voordelen te koppelen aan duurzame manieren om energie op te wekken en te isoleren.

Vindt u bijvoorbeeld dat de verdere ontwikkeling van hernieuwbare energie een prioriteit moet zijn? […] Eigenlijk schandalig dat de overheid deze vraag nog durft stellen!

Zou u meer betrokken willen zijn wat betreft het uittekenen van het klimaatbeleid? Uiteraard! Maar niet enkel door het invullen van bevragingen die er niet toe doen.

Heeft u nog bemerkingen in verband met het NEKP in het algemeen en de realisatie ervan, alsook over de verschillende thema’s die in deze vragenlijst aan bod zijn gekomen? Tja, een heleboel, ik heb mij op deze vraag dus wat laten gaan :-).

Een aantal opmerkingen toegelicht

We krijgen niet vaak de gelegenheid om onze mening over een bepaald thema te uiten via een referendum of bevraging, het stelt mij dus diep teleur dat de overheid hier zo licht over gaat. Het invullen van zo’n enquête enthousiasmeert niet, motiveert niet om out-of-the-box te denken en stimuleert zeker niet om toekomstige bevragingen in te vullen, wat misschien de bedoeling is van onze politici, zo kunnen ze lekker ‘hun’ ding blijven doen terwijl ze in hun ogen een participatief beleid voeren. Met een beetje slechte wil zou je zelfs kunnen stellen dat het doel van deze bevraging is om het huidige non-beleid te rechtvaardigen. Onze beleidsmakers zoeken naar bevestiging en ze hopen die te kunnen vinden in de resultaten van deze bevraging. De conclusie van deze bevraging zal zijn dat het huidige business as usual-beleid het beleid is dat de burger wil. Zo kunnen onze politici zich weer op de borst kloppen en zeggen dat ze goed bezig zijn…

Het valt mij ook op dat de voorstellen die in deze bevraging aangereikt worden enkel ten dienste staan van de economie, voorstellen die de economie een boost moet geven. We moeten meer elektrisch rijden, we moeten meer hernieuwbare energie opwekken, we moeten meer isoleren, … Alles moet groeien, maar een economie die groeit is een economie die de aarde schaadt.

Het moet altijd meer en meer zijn, terwijl het eigenlijk een verhaal van minder en anders moet zijn. Een transitie naar een koolstofarme samenleving hoeft niet veel te kosten, integendeel!

Er wordt met geen enkel woord gerept over hoe men de vraag naar meer mobiliteit kan keren (door bijvoorbeeld te telewerken). Over de afschaffing van de salariswagen is geen sprake. Meer isoleren lijkt de oplossing terwijl kleiner wonen misschien een grotere impact heeft op onze energievraag. De mensen sensibiliseren dat ze zuinig moeten omgaan met energie is geen optie blijkbaar. Het moet altijd meer en meer zijn, terwijl het eigenlijk een verhaal van minder en anders moet zijn. Een transitie naar een koolstofarme samenleving hoeft niet veel te kosten, integendeel!

Hoe kan het dan volgens mij wel?

Fiscale hulpmiddelen, meer en betere infrastructuur voor duurzame vervoersmiddelen, meer elektrisch rijden, meer zonnepanelen, hernieuwbare energie promoten en isoleren zijn allemaal deeloplossingen die ons op weg kunnen helpen naar een gezondere leefomgeving voor mens, plant en dier. Maar ik heb vragen bij het ‘meer’-verhaal. Ik ben ook niet overtuigd dat alles elektrificeren de oplossing is, en in het fabeltje van de groene groei economie geloof ik zeker niet. Ik vind ook dat we zuinig moeten omgaan met subsidies en premies want die kosten ons ook veel geld!

Een premie geven aan een persoon die een ‘groene’ wagen wil kopen lijkt inderdaad een goede optie. Maar de modale Vlaming die elke avond in zijn zetel ploft na een zware werkdag om naar de televisie te kijken wordt altijd geconfronteerd met reclamespots van vervuilende SUV’s.

… onlangs zag ik een reclame van Opel (denk ik) waar men stelde dat een ontspannende autorit goed is voor de gezondheid (sic). […] Is het te veel gevraagd om deze reclamespots te verbieden?

Ik kijk niet veel naar de televisie maar onlangs zag ik een reclame van Opel (denk ik) waar men stelde dat een ontspannende autorit goed is voor de gezondheid (sic). Ik viel bijna uit mijn zetel van verbazing. Ik vind zo’n reclamespots gewoonweg crimineel. Is het te veel gevraagd om deze reclamespots te verbieden? Dus als ik moet kiezen tussen een ‘groene’ wagen waarvoor ik een premie krijg of een gewone benzine- of dieselwagen die op TV gepromoot wordt als ‘goed voor mijn gezondheid’, tja, dan is de keuze snel gemaakt. En dan nog deze bedenking: waarom zijn het altijd automerken die reclame maken, waar blijven die fietsmerken? Misschien dat de overheid hier ook een handje kan toesteken?

Ook als we niet voor de TV zitten worden we gebombardeerd met verlichte reclamepanelen van vervuilende wagens. Zouden we lichtreclame en reclame over wagens en reizen met het vliegtuig niet kunnen verbieden en vervangen door boodschappen van algemeen nut, zoals bijvoorbeeld: fietsen is goed voor je gezondheid, of ga eens met vakantie in eigen streek? Men spaart energie uit en men stuurt de burger om de juiste keuze te maken.

Afgelopen jaren worden we geteisterd door droogte en hitte. Wat is het gevolg? Mensen schaffen zich massaal energieverslindende airco-installaties aan. Ze denken, ik heb geïsoleerd en heb zonnepanelen dus mag ik mij een airco aanschaffen, foute redenering vind ik! Een verbod op verkoop van airco’s had op zijn minst opgenomen kunnen worden in deze enquête.

Ze denken, ik heb geïsoleerd en heb zonnepanelen dus mag ik mij een airco aanschaffen, foute redenering vind ik!

In de enquête wordt soms gepolst naar onze bereidheid om iets voor het klimaat te doen. Ik denk dat de bereidheid redelijk groot is maar dat de verleiding om het op een meer vervuilende manier te doen nog groter is. Zolang het fundamenteel verkeerd zit (te goedkope vliegtuigtickets, reclame voor vervuilende producten, het subsidiëren van salariswagens, het geloof in de onvoorwaardelijke groei, …) zal het fout blijven lopen, fiscale stimulansen ten spijt. Wat we echt willen is een consequent beleid, en hiervoor hoeven we niet te wachten op de bereidheid van iedereen.

Wat we echt willen is een consequent beleid, en hiervoor hoeven we niet te wachten op de bereidheid van iedereen.

Afsluiter

Als afsluiter wil ik nog even terugkomen op de enquête zelf. Uiteraard wil ik iedereen uitnodigen om deze enquête nog in te vullen (dit kan nog tot 15 juli), het is tenslotte heel belangrijk om onze stem te laten horen, want die hebben onze beleidsmakers duidelijk nog niet gehoord. Vooral spijtig is dat de overheid dit ziet als een last en niet als een instrument om het beter te doen in de toekomst. Tenslotte wil ik de dienst die deze bevraging heeft opgesteld vriendelijk verzoeken om contact op te nemen met de makers van het Curieuze Neuzen onderzoek van afgelopen jaar. Het verschil tussen de zeer professionele aanpak van het Curieuze Neuzen onderzoek en het amateurisme van deze bevraging is zodanig groot dat het mij nuttig lijkt om op zoek te gaan naar professioneel advies alvorens met een tweede bevraging af te komen.

Advertentie

De Groene Vlaming stemt

De verkiezingen naderen, sommigen twijfelen, anderen weten al maanden op wie ze gaan stemmen of zeggen gewoon ‘foert’ en stemmen blanco of niet, nog anderen stemmen gewoon op de partij waar ze al heel hun leven lang op stemmen. Ik kan er allemaal in komen, het is zeker niet evident om een goede keuze te maken, en eens de keuze gemaakt lijkt het allemaal niet meer uit te maken want coalities worden gevormd, beloftes worden ingetrokken, programmapunten die men belangrijk vindt worden als pasmunt gebruikt, … Eens de verplichte stem is uitgebracht is het aan de partijen om een regering te vormen, iets waar we niets meer aan kunnen veranderen of bijsturen.

Ondanks het feit dat ik al lang weet voor wie ik ga stemmen heb ik een aantal weken geleden toch eens de stemtest van De Standaard gedaan. Ik vond het een interessante oefening maar heb eruit geconcludeerd dat ik het stemadvies die ik toen gekregen heb toch niet zal volgen :-). Omdat ik niet (meer) geloof in de politiek heb ik de verkiezingscampagne aan mij laten voorbijgaan. Het boeit mij niet wat politici vandaag allemaal uitkramen, veel interessanter lijkt mij hoe gewone burgers over politiek denken, en daarover heb ik onlangs een aantal boeiende opiniestukken gelezen (De groene puinhoop: een reconstructie, Het gat in de markt en Keuzestress). Boeiend in de zin dat ze twee thema’s aansnijden die in Vlaanderen spijtig genoeg niet samengaan: opkomen voor onze identiteit en respect voor de natuur. Als overtuigde groene Vlaming is het niet evident om in Vlaanderen/België de juiste stem uit te brengen. Een Vlaamse groene partij bestaat niet, dus moet men ergens een compromis zoeken. Een compromis is nooit gemakkelijk maar het feit dat we op drie niveaus (Vlaams, federaal en Europees) onze stem kunnen uitbrengen maakt de keuze al iets gemakkelijker. Voor mij zijn migratie, een democratischer en transparanter Europa en klimaatverandering thema’s die mijn stemgedrag zondag zullen bepalen.

Migratie

Een heikel punt, maar iets dat we volgens mij dringend moeten aanpakken is migratie. Migratie zal de komende jaren enkel maar toenemen ten gevolge van klimaatverandering en een toenemende ongelijkheid tussen rijk en arm. Mensen gaan op zoek naar een beter leven en dat is hun recht. Niemand verlaat voor zijn plezier zijn land van herkomst. Maar toch ben ik voor een streng, menselijk en rechtvaardig migratiebeleid gekoppeld aan een effectief beleid van ontwikkelingssamenwerking. Afgelopen decennia is Vlaanderen overspoeld geweest door massale immigratie. De aantallen zijn zo groot dat men is afgestapt van het ‘integratie’-verhaal. De nieuwkomer moet zich niet meer integreren maar men verwacht dat de Vlaming zich aanpast aan de ‘nieuwe realiteit’. Tegenwoordig krijgt bijvoorbeeld de Ramadan meer media aandacht dan de Vastentijd. Men moet begrip opbrengen voor diegenen die de Ramadan volgen maar iemand die zegt dat hij aan het vasten is wordt raar bekeken.

Men moet begrip opbrengen voor diegenen die de Ramadan volgen maar iemand die zegt dat hij aan het vasten is wordt raar bekeken.

De massale immigratie zet onze identiteit onder druk. Het is misschien een beetje extreem gesteld, maar wat mij betreft behoort de tijd dat een bevolkingsgroep een andere bevolkingsgroep verdringt/verdrijft (denken we bijvoorbeeld aan de indianen en aboriginals, en de aanhoudende illegale bezetting van Palestina door Israël) volledig tot het verleden.

Ik werk nabij het Noord-Station in Brussel. Het is daar vergeven van de transmigranten. Een probleem dat uit de hand is gelopen: bussen van de Lijn willen niet meer stoppen onder het Noordstation omdat de hygiëne te wensen overlaat, mensen voelen zich onveilig, worden lastiggevallen, … Ofwel vang je deze mensen op, ofwel voorkom je dat deze mensen hier geraken. Door de mensen op te vangen denk ik dat men meer migranten aantrekt, dus ben ik eerder geneigd om te zeggen dat men die toestroom van transmigranten moet stoppen. Uiteraard kan Vlaanderen/België hier weinig aan doen en kijkt men naar het Europese niveau om dit probleem op te lossen. Het is alvast geen evidente oefening om dit probleem op een menselijke manier op te lossen, maar inzetten op ontwikkelingssamenwerking, het wegwerken van oorzaken van migratiestromen, het stoppen van oorlogen en geweld zouden migreren overbodig moeten maken.

Inzetten op ontwikkelingssamenwerking, het wegwerken van oorzaken van migratiestromen, het stoppen van oorlogen en geweld moet migreren overbodig maken.

Europa van de regio’s

Het huidige Europa wordt bestuurd door de Commissie, Duitsland, Frankrijk en de bedrijfswereld. Het besluitvormingsproces op Europees niveau is weinig democratisch en transparant. Dit heeft de laatste jaren geleid tot een aantal schandalen zoals Dieselgate, de Monsanto Papers, …

Het besluitvormingsproces op Europees niveau is weinig democratisch en transparant. Dit heeft de laatste jaren geleid tot een aantal schandalen zoals Dieselgate, de Monsanto Papers, …

Daarnaast kan men vragen stellen met de houding van Europa ten opzichte van de Catalaanse kwestie (en wat buitenlandbeleid betreft de onverschilligheid van Europa tegenover de illegale bezetting van Palestina door Israël). Catalaanse politici leven in ballingschap of zitten vast in Spaanse gevangenissen, enkel en alleen omdat ze hun democratisch recht hebben uitgeoefend, dit allemaal onder het goedkeurend oog van de EU-bobo’s. Naast de Catalaanse kwestie weet Europa goed genoeg dat er tal van andere regio’s zijn die meer autonomie willen, denken we maar aan de Corsicanen, Schotten, Zuid-Tirolers, Bretoenen, Basken, … bevolkingsgroepen die niet gehoord worden op het Europese toneel. Een probleem dat ze doodzwijgen maar dat hen later misschien (hopelijk) zuur zal opbreken, de Brexit is daarvan misschien al een eerste voorbeeld. Daarom pleit ik voor een meer gedecentraliseerde en meer democratische Europese instelling, een Europees beleid dat echt luistert naar de bezorgdheden van de burger, een beleid dat gevoerd wordt door en voor burgers. Het Europa van de industriële lobbygroepen (de Public Lobby Tour van CEO is trouwens een aanrader!), Frankrijk en Duitsland moet teruggegeven worden aan de burger in de vorm van een Europa der regio’s. Het Europa van de toekomst zal anders zijn, of zal niet zijn!

Het Europa van de industriële lobbygroepen, Frankrijk en Duitsland moet teruggegeven worden aan de burger in de vorm van een Europa der regio’s. Het Europa van de toekomst zal anders zijn, of zal niet zijn!

Klimaatverandering

De laatste maanden is klimaatverandering niet meer uit de media weg te denken. Klimaatmarsen, experten, opiniemakers, bloggers, … ze komen allemaal aan bod in de media en hebben allemaal een mening. Men zou dus denken dat we vertrokken zijn voor een serieuze ommezwaai wat klimaatbeleid betreft. Maar er is volgens mij geen enkele partij die radicaal voor milieu, meer natuur, klimaat en meer biodiversiteit durft gaan. Aan de ene kant hebben we de zogenaamde ‘ecorealisten’ en klimaatontkenners, politici die graag aankondigen dat het wel meevalt met onze aarde. We hoeven onze levensstijl zeker niet aan te passen om de klimaatverandering tegen te gaan. Enkel voorstellen die de economie een boost geven worden voorgesteld als mogelijke maatregelen om de klimaatverandering te bestrijden: investeren in onderzoek, wetenschap en technologie. Technologie zal ons wel redden van de ondergang. Voor deze politici blijft jobcreatie en economische groei veruit de belangrijkste doelstelling (men kiest er bijvoorbeeld voor om de vloot van bedrijfswagens te vergroenen in plaats van ze af te bouwen…). Dit gaat zelfs zo ver dat men beweert dat economische groei onze aarde ten goede komt, waanzinnig! Alle maatregelen die deze groei zouden kunnen vertragen worden naar de prullenbak verwezen. Maar beste politici, wat ben je met een goed betaalde job als er geen bomen meer staan om onze lucht te zuiveren, er geen gezonde bodem meer is om ons water te filteren, er geen robuuste natuurgebieden meer zijn om de klimaatschokken op te vangen?

Een tweede groep van politici zijn zich bewust dat klimaatverandering moet aangepakt worden, maar weigeren om drastische maatregelen te nemen. Het excuus bij uitstek is dat niemand uit de boot mag vallen. De sociaal zwakkeren mogen niet het slachtoffer worden van een op hol geslagen beleid dat focust op het vertragen van klimaatverandering. Ik ben het daar mee eens, maar aan de andere kant denk ik dat iedereen zijn steentje moet bijdragen en mag men niet vergeten dat de rest van de wereld uit de boot valt doordat we geen radicale keuzes durven nemen.

En zo blijft alles uiteindelijk bij het oude, voor wie we zondag ook kiezen. Men beseft dat het dringend tijd is voor actie maar niemand durft te springen uit schrik voor politieke zelfmoord.

Zo beste lezer, ik heb ervoor gekozen om geen enkele politieke partij bij naam te noemen, dat is een bewuste keuze. Ik wilde enkel een aantal van mijn ideeën neerpennen waarmee ik zondag rekening zal houden in het stemhokje. Stemmen is tenslotte altijd een afweging maken tussen verschillende partijstandpunten, die keuze laat ik aan jullie :-). Tot zondag, en stem op de goei! 🙂