De Groene Vlaming stemt

De verkiezingen naderen, sommigen twijfelen, anderen weten al maanden op wie ze gaan stemmen of zeggen gewoon ‘foert’ en stemmen blanco of niet, nog anderen stemmen gewoon op de partij waar ze al heel hun leven lang op stemmen. Ik kan er allemaal in komen, het is zeker niet evident om een goede keuze te maken, en eens de keuze gemaakt lijkt het allemaal niet meer uit te maken want coalities worden gevormd, beloftes worden ingetrokken, programmapunten die men belangrijk vindt worden als pasmunt gebruikt, … Eens de verplichte stem is uitgebracht is het aan de partijen om een regering te vormen, iets waar we niets meer aan kunnen veranderen of bijsturen.

Ondanks het feit dat ik al lang weet voor wie ik ga stemmen heb ik een aantal weken geleden toch eens de stemtest van De Standaard gedaan. Ik vond het een interessante oefening maar heb eruit geconcludeerd dat ik het stemadvies die ik toen gekregen heb toch niet zal volgen :-). Omdat ik niet (meer) geloof in de politiek heb ik de verkiezingscampagne aan mij laten voorbijgaan. Het boeit mij niet wat politici vandaag allemaal uitkramen, veel interessanter lijkt mij hoe gewone burgers over politiek denken, en daarover heb ik onlangs een aantal boeiende opiniestukken gelezen (De groene puinhoop: een reconstructie, Het gat in de markt en Keuzestress). Boeiend in de zin dat ze twee thema’s aansnijden die in Vlaanderen spijtig genoeg niet samengaan: opkomen voor onze identiteit en respect voor de natuur. Als overtuigde groene Vlaming is het niet evident om in Vlaanderen/België de juiste stem uit te brengen. Een Vlaamse groene partij bestaat niet, dus moet men ergens een compromis zoeken. Een compromis is nooit gemakkelijk maar het feit dat we op drie niveaus (Vlaams, federaal en Europees) onze stem kunnen uitbrengen maakt de keuze al iets gemakkelijker. Voor mij zijn migratie, een democratischer en transparanter Europa en klimaatverandering thema’s die mijn stemgedrag zondag zullen bepalen.

Migratie

Een heikel punt, maar iets dat we volgens mij dringend moeten aanpakken is migratie. Migratie zal de komende jaren enkel maar toenemen ten gevolge van klimaatverandering en een toenemende ongelijkheid tussen rijk en arm. Mensen gaan op zoek naar een beter leven en dat is hun recht. Niemand verlaat voor zijn plezier zijn land van herkomst. Maar toch ben ik voor een streng, menselijk en rechtvaardig migratiebeleid gekoppeld aan een effectief beleid van ontwikkelingssamenwerking. Afgelopen decennia is Vlaanderen overspoeld geweest door massale immigratie. De aantallen zijn zo groot dat men is afgestapt van het ‘integratie’-verhaal. De nieuwkomer moet zich niet meer integreren maar men verwacht dat de Vlaming zich aanpast aan de ‘nieuwe realiteit’. Tegenwoordig krijgt bijvoorbeeld de Ramadan meer media aandacht dan de Vastentijd. Men moet begrip opbrengen voor diegenen die de Ramadan volgen maar iemand die zegt dat hij aan het vasten is wordt raar bekeken.

Men moet begrip opbrengen voor diegenen die de Ramadan volgen maar iemand die zegt dat hij aan het vasten is wordt raar bekeken.

De massale immigratie zet onze identiteit onder druk. Het is misschien een beetje extreem gesteld, maar wat mij betreft behoort de tijd dat een bevolkingsgroep een andere bevolkingsgroep verdringt/verdrijft (denken we bijvoorbeeld aan de indianen en aboriginals, en de aanhoudende illegale bezetting van Palestina door Israël) volledig tot het verleden.

Ik werk nabij het Noord-Station in Brussel. Het is daar vergeven van de transmigranten. Een probleem dat uit de hand is gelopen: bussen van de Lijn willen niet meer stoppen onder het Noordstation omdat de hygiëne te wensen overlaat, mensen voelen zich onveilig, worden lastiggevallen, … Ofwel vang je deze mensen op, ofwel voorkom je dat deze mensen hier geraken. Door de mensen op te vangen denk ik dat men meer migranten aantrekt, dus ben ik eerder geneigd om te zeggen dat men die toestroom van transmigranten moet stoppen. Uiteraard kan Vlaanderen/België hier weinig aan doen en kijkt men naar het Europese niveau om dit probleem op te lossen. Het is alvast geen evidente oefening om dit probleem op een menselijke manier op te lossen, maar inzetten op ontwikkelingssamenwerking, het wegwerken van oorzaken van migratiestromen, het stoppen van oorlogen en geweld zouden migreren overbodig moeten maken.

Inzetten op ontwikkelingssamenwerking, het wegwerken van oorzaken van migratiestromen, het stoppen van oorlogen en geweld moet migreren overbodig maken.

Europa van de regio’s

Het huidige Europa wordt bestuurd door de Commissie, Duitsland, Frankrijk en de bedrijfswereld. Het besluitvormingsproces op Europees niveau is weinig democratisch en transparant. Dit heeft de laatste jaren geleid tot een aantal schandalen zoals Dieselgate, de Monsanto Papers, …

Het besluitvormingsproces op Europees niveau is weinig democratisch en transparant. Dit heeft de laatste jaren geleid tot een aantal schandalen zoals Dieselgate, de Monsanto Papers, …

Daarnaast kan men vragen stellen met de houding van Europa ten opzichte van de Catalaanse kwestie (en wat buitenlandbeleid betreft de onverschilligheid van Europa tegenover de illegale bezetting van Palestina door Israël). Catalaanse politici leven in ballingschap of zitten vast in Spaanse gevangenissen, enkel en alleen omdat ze hun democratisch recht hebben uitgeoefend, dit allemaal onder het goedkeurend oog van de EU-bobo’s. Naast de Catalaanse kwestie weet Europa goed genoeg dat er tal van andere regio’s zijn die meer autonomie willen, denken we maar aan de Corsicanen, Schotten, Zuid-Tirolers, Bretoenen, Basken, … bevolkingsgroepen die niet gehoord worden op het Europese toneel. Een probleem dat ze doodzwijgen maar dat hen later misschien (hopelijk) zuur zal opbreken, de Brexit is daarvan misschien al een eerste voorbeeld. Daarom pleit ik voor een meer gedecentraliseerde en meer democratische Europese instelling, een Europees beleid dat echt luistert naar de bezorgdheden van de burger, een beleid dat gevoerd wordt door en voor burgers. Het Europa van de industriële lobbygroepen (de Public Lobby Tour van CEO is trouwens een aanrader!), Frankrijk en Duitsland moet teruggegeven worden aan de burger in de vorm van een Europa der regio’s. Het Europa van de toekomst zal anders zijn, of zal niet zijn!

Het Europa van de industriële lobbygroepen, Frankrijk en Duitsland moet teruggegeven worden aan de burger in de vorm van een Europa der regio’s. Het Europa van de toekomst zal anders zijn, of zal niet zijn!

Klimaatverandering

De laatste maanden is klimaatverandering niet meer uit de media weg te denken. Klimaatmarsen, experten, opiniemakers, bloggers, … ze komen allemaal aan bod in de media en hebben allemaal een mening. Men zou dus denken dat we vertrokken zijn voor een serieuze ommezwaai wat klimaatbeleid betreft. Maar er is volgens mij geen enkele partij die radicaal voor milieu, meer natuur, klimaat en meer biodiversiteit durft gaan. Aan de ene kant hebben we de zogenaamde ‘ecorealisten’ en klimaatontkenners, politici die graag aankondigen dat het wel meevalt met onze aarde. We hoeven onze levensstijl zeker niet aan te passen om de klimaatverandering tegen te gaan. Enkel voorstellen die de economie een boost geven worden voorgesteld als mogelijke maatregelen om de klimaatverandering te bestrijden: investeren in onderzoek, wetenschap en technologie. Technologie zal ons wel redden van de ondergang. Voor deze politici blijft jobcreatie en economische groei veruit de belangrijkste doelstelling (men kiest er bijvoorbeeld voor om de vloot van bedrijfswagens te vergroenen in plaats van ze af te bouwen…). Dit gaat zelfs zo ver dat men beweert dat economische groei onze aarde ten goede komt, waanzinnig! Alle maatregelen die deze groei zouden kunnen vertragen worden naar de prullenbak verwezen. Maar beste politici, wat ben je met een goed betaalde job als er geen bomen meer staan om onze lucht te zuiveren, er geen gezonde bodem meer is om ons water te filteren, er geen robuuste natuurgebieden meer zijn om de klimaatschokken op te vangen?

Een tweede groep van politici zijn zich bewust dat klimaatverandering moet aangepakt worden, maar weigeren om drastische maatregelen te nemen. Het excuus bij uitstek is dat niemand uit de boot mag vallen. De sociaal zwakkeren mogen niet het slachtoffer worden van een op hol geslagen beleid dat focust op het vertragen van klimaatverandering. Ik ben het daar mee eens, maar aan de andere kant denk ik dat iedereen zijn steentje moet bijdragen en mag men niet vergeten dat de rest van de wereld uit de boot valt doordat we geen radicale keuzes durven nemen.

En zo blijft alles uiteindelijk bij het oude, voor wie we zondag ook kiezen. Men beseft dat het dringend tijd is voor actie maar niemand durft te springen uit schrik voor politieke zelfmoord.

Zo beste lezer, ik heb ervoor gekozen om geen enkele politieke partij bij naam te noemen, dat is een bewuste keuze. Ik wilde enkel een aantal van mijn ideeën neerpennen waarmee ik zondag rekening zal houden in het stemhokje. Stemmen is tenslotte altijd een afweging maken tussen verschillende partijstandpunten, die keuze laat ik aan jullie :-). Tot zondag, en stem op de goei! 🙂

Advertentie